Dala dala...
Bijna vijf weken lang is het me gelukt; de dala-dala (is bus) te ontwijken... Er gebeuren tig ongelukken met die dingen, ze toeteren de hele dag door, er zitten 3 keer zoveel mensen in dan officeel erin past, dus: proppen maar, een perfecte gelegenheid om beroofd te worden...
NEE mij niet gezien, zowel vorig jaar als dit jaar is mijn doel; de dala-dala te ontwijken want hoe kun je dat ooit overleven? Nee, personal space kennen en bestaat hier niet.
Maar ok, nu kon ik er dan toch niet onderuit. Want; we gingen naar Justin zijn familie in de bergen helpen met hun oogst. Ahhhhh! Ok, ik heb al mn moed bij elkaar verzameld, zingend; I'll fear no evil for You are with me... Ik werd stiller en stiller, en chargerijniger en chargerijniger (waarschijnlijk mijn reactie als ik iets spannend of eigenlijk gewoon super eng vind en helemaal niet wil...)we zaten met een stuk of dertig mensen in een dala-dala (ik heb geteld) terwijl er officieel 17 inkunnen...oftewel er is plaats voor 17 mensen. Ok je hebt een bestuurder en iemand anders die het geld verzameld en de mensen oppikt. Er zijn hier niet echt bushokjes voor zover ik weet dus hoe gaat het in zn werk? Ok de chauffeur rijd de bus... en toetert regelmatig (=rij je mee?) de mensen steken hun hand op of lopen riching de dala-dala (=ja ik rijd mee, of er plaats is of niet ik prop mezelf er wel tussen) de andere man (die het geld verzameld; een kwartje) hangt letterlijk half uit het raam en slaat 2 keer op het dak = teken om te stoppen voor de chauffeur of weer te gaan rijden. Deze man schreeuwt/ roept wat naar de mensen, hoe meer mensen in de bus hoe beter (dan verdienen ze meer geld en ze vinden het erg gezellig waarschijnlijk en lekker warm zo hutje mutje) dus tijdens de hele reis wordt de bus zo vol mogelijk gepropt (sorry voor mn taalgebruik ik ben nog lichtelijk gefrustreerd denk ik...) Ok zo gaat het dus de hele tijd door, toeteren, op de auto slaan, half uit de auto hangen en; er kan nog meeeeeeer bij! daarna moesten we overstappen, de bus stonds al klaar, dus ideaal zou je zeggen! Nee, nee...de bus vertrekt pas wanneer die vol is, we hebben dus ruim een uur gewacht en toen aangeboden de twee lege plaatsen extra te betalen zodat we konden gaan want het duurde erg lang (we waren ondertussen al een hele ochtend op pad met de kids uit het emmanuelcenter) ok dus toen de berg op...doodsangsten uitstaan, maar we hebben het overleefd :-) Het wordt nooit mn vrijwillige keuze om een dala-dala te nemen maar... TOTDAT we weer terug moesten...
De terugreis... we nemen de dala-dala op de berg en onderaan moesten we overstappen... de chauffeur rijd en die andere man schreeuwt (tijdens het rijden) naar andere dala-dala' s om voor ons een busje te regelen (eerlijk waar: CHAOS en ONRUST dat zijn de enige dingen die in me opkwamen en zelfs in Afrika STRESSSSS) vreselijk! Maar ok, uiteindelijk worden we min of meer 'achtervolgt' door een stuk of vier dala-dala's die ons allemaal willen meenemen want we zijn met 4 mzungu' s (=blanken) dus dat betekent, meer geld vragen... we stappen in een dala-dala vette chaos en onrust want iedereen wil ons meenemen en trekken je nog net niet aan de kleren. Ze praten swahili dus ik versta er niks van en hoor alleen maar geschreeuw. Mijn dala-dala angst stijgt van nummer 8 naar nummer 10+ en bereikt zn top. Ok, we belanden in een dala-dala en ik ruik alcohol... onze bestuurder had knalrode ogen en waarschijnlijk behoorlijk wat alcohol op. Ondertussen staat er een andere man naast de dala-dala van alles te roepen en te bedelen om geld (volgens mij was hij dronken) en was een beetje dreigend. Jill; Ingeborg and iemkje, close your windows and lock the door RIGHT NOW. Ok dus wij doenb dat snel, houden onze tassen goed vast...iedereen schreeuwt in het swahili naar elkaar (heb geen idee wat, behalve dat er iets flink mis was) net wanneer wij onze deur op slot hebben en het raam dicht hebben, zegt Jill; girls get out of the car right now en we waren van plan er allemaal uit te stappen. Ik kan je vertellen als je al niet van dala-dala' s houd, en iedereen zegt van alles wat je niet verstaat, je ruikt alcohol en je voelt de dreigende sfeer die er hangt...is niet leuk... Dus wij doen een poging zo snel mogelijk uit de dala-dala te gaan...maar de plannen veranderen weer dus iedereen stapt er weer in... en we vertrekken. PFFFFFFFFF NOOIT meer een dala-dala voor mij! (als dat mogelijk is) ik was er al van overtuigd, maar nu helemaal! Ik doe hard mn best de lol ervan in te zien of er iets creatiefs van te maken, maar met dala-dala's is dat onmogelijk voor mij. Het is verder goed gegaan, behalve dat ik zeven kleuren in mn broek scheet zijn we er zonder kleerscheuren, ongelukken of berovingen vanaf gekomen.
Lang leve de dala-dala!
Maar mij niet gezien!
NEE mij niet gezien, zowel vorig jaar als dit jaar is mijn doel; de dala-dala te ontwijken want hoe kun je dat ooit overleven? Nee, personal space kennen en bestaat hier niet.
Maar ok, nu kon ik er dan toch niet onderuit. Want; we gingen naar Justin zijn familie in de bergen helpen met hun oogst. Ahhhhh! Ok, ik heb al mn moed bij elkaar verzameld, zingend; I'll fear no evil for You are with me... Ik werd stiller en stiller, en chargerijniger en chargerijniger (waarschijnlijk mijn reactie als ik iets spannend of eigenlijk gewoon super eng vind en helemaal niet wil...)we zaten met een stuk of dertig mensen in een dala-dala (ik heb geteld) terwijl er officieel 17 inkunnen...oftewel er is plaats voor 17 mensen. Ok je hebt een bestuurder en iemand anders die het geld verzameld en de mensen oppikt. Er zijn hier niet echt bushokjes voor zover ik weet dus hoe gaat het in zn werk? Ok de chauffeur rijd de bus... en toetert regelmatig (=rij je mee?) de mensen steken hun hand op of lopen riching de dala-dala (=ja ik rijd mee, of er plaats is of niet ik prop mezelf er wel tussen) de andere man (die het geld verzameld; een kwartje) hangt letterlijk half uit het raam en slaat 2 keer op het dak = teken om te stoppen voor de chauffeur of weer te gaan rijden. Deze man schreeuwt/ roept wat naar de mensen, hoe meer mensen in de bus hoe beter (dan verdienen ze meer geld en ze vinden het erg gezellig waarschijnlijk en lekker warm zo hutje mutje) dus tijdens de hele reis wordt de bus zo vol mogelijk gepropt (sorry voor mn taalgebruik ik ben nog lichtelijk gefrustreerd denk ik...) Ok zo gaat het dus de hele tijd door, toeteren, op de auto slaan, half uit de auto hangen en; er kan nog meeeeeeer bij! daarna moesten we overstappen, de bus stonds al klaar, dus ideaal zou je zeggen! Nee, nee...de bus vertrekt pas wanneer die vol is, we hebben dus ruim een uur gewacht en toen aangeboden de twee lege plaatsen extra te betalen zodat we konden gaan want het duurde erg lang (we waren ondertussen al een hele ochtend op pad met de kids uit het emmanuelcenter) ok dus toen de berg op...doodsangsten uitstaan, maar we hebben het overleefd :-) Het wordt nooit mn vrijwillige keuze om een dala-dala te nemen maar... TOTDAT we weer terug moesten...
De terugreis... we nemen de dala-dala op de berg en onderaan moesten we overstappen... de chauffeur rijd en die andere man schreeuwt (tijdens het rijden) naar andere dala-dala' s om voor ons een busje te regelen (eerlijk waar: CHAOS en ONRUST dat zijn de enige dingen die in me opkwamen en zelfs in Afrika STRESSSSS) vreselijk! Maar ok, uiteindelijk worden we min of meer 'achtervolgt' door een stuk of vier dala-dala's die ons allemaal willen meenemen want we zijn met 4 mzungu' s (=blanken) dus dat betekent, meer geld vragen... we stappen in een dala-dala vette chaos en onrust want iedereen wil ons meenemen en trekken je nog net niet aan de kleren. Ze praten swahili dus ik versta er niks van en hoor alleen maar geschreeuw. Mijn dala-dala angst stijgt van nummer 8 naar nummer 10+ en bereikt zn top. Ok, we belanden in een dala-dala en ik ruik alcohol... onze bestuurder had knalrode ogen en waarschijnlijk behoorlijk wat alcohol op. Ondertussen staat er een andere man naast de dala-dala van alles te roepen en te bedelen om geld (volgens mij was hij dronken) en was een beetje dreigend. Jill; Ingeborg and iemkje, close your windows and lock the door RIGHT NOW. Ok dus wij doenb dat snel, houden onze tassen goed vast...iedereen schreeuwt in het swahili naar elkaar (heb geen idee wat, behalve dat er iets flink mis was) net wanneer wij onze deur op slot hebben en het raam dicht hebben, zegt Jill; girls get out of the car right now en we waren van plan er allemaal uit te stappen. Ik kan je vertellen als je al niet van dala-dala' s houd, en iedereen zegt van alles wat je niet verstaat, je ruikt alcohol en je voelt de dreigende sfeer die er hangt...is niet leuk... Dus wij doen een poging zo snel mogelijk uit de dala-dala te gaan...maar de plannen veranderen weer dus iedereen stapt er weer in... en we vertrekken. PFFFFFFFFF NOOIT meer een dala-dala voor mij! (als dat mogelijk is) ik was er al van overtuigd, maar nu helemaal! Ik doe hard mn best de lol ervan in te zien of er iets creatiefs van te maken, maar met dala-dala's is dat onmogelijk voor mij. Het is verder goed gegaan, behalve dat ik zeven kleuren in mn broek scheet zijn we er zonder kleerscheuren, ongelukken of berovingen vanaf gekomen.
Lang leve de dala-dala!
Maar mij niet gezien!
posted by Iemkje @ 11:03 AM
0 Comments:
Post a Comment
<< Home